XALBADORREN HERIOTZEAN (Xabier Lete)

Adiskide bat bazen
Orotan bihotz-bera,
Poesiaren hegoek,
Sentimentuzko bersoek
Antzaldatzen zutena,

Plazetako kantari
Bakardadez josia,
Hitzen lihoa iruten
Bere barnean irauten
Oiñazez ikasia, ikasia.

Nun hago, Zer larretan
Urepeleko artzaina,
Mendi hegaletan gora
Oroitzapen den gerora
Ihesetan joan hintzana

Hesia urraturik
Libratu huen kanta,
Lotura guztietatik,
Gorputzaren mugetatik
Aske senditu nahirik

Azken hatsa huela
Bertsorik sakonena,
Iñoz esan ezin diren
Estalitako egien
Oihurik bortitzena, bortitzena.